Pensjonat Abrama Gurewicza to jeden z najbardziej rozpoznawalnych zabytków Otwocka i zarazem największy drewniany budynek w stylu świdermajer w Polsce. Powstał etapami w latach 1906–1921 z inicjatywy Abrama Gurewicza i jego syna Szymona. Od początku był miejscem wyjątkowym – nowoczesnym zakładem leczniczo-dietetycznym, wyposażonym w kanalizację, bieżącą wodę, elektryczność i telefon, co na początku XX wieku stanowiło rzadkość.
Budynek zachwycał bogactwem detali: ażurowymi werandami, przeszklonymi tarasami, licznymi balkonami i charakterystyczną wieżyczką, która stała się jego znakiem rozpoznawczym. Otoczony parkiem w stylu angielskim, przez dekady był symbolem uzdrowiskowego Otwocka.
WYZWANIA REWITALIZACJI
Po latach zaniedbań i degradacji, pensjonat wymagał gruntownej interwencji. Grupa 5 Architekci stanęła przed zadaniem nie tylko odtworzenia historycznego wyglądu, ale też zapewnienia budynkowi trwałości na kolejne dekady. Kluczowe okazały się dwa aspekty: rekonstrukcja drewnianej konstrukcji oraz nowy dach.
Ze względu na zły stan techniczny, oryginalną konstrukcję rozebrano niemal w całości. Wnętrze budynku wzmocniono żelbetową skorupą, z okładziną z drewna sosnowego, wykonaną w tradycyjnej technologii sumikowo-łątkowej. Odtworzono historyczne detale, a część oryginalnych elementów udało się zachować i ponownie wykorzystać.
